Καθώς το ενδιαφέρον του κοινού για την υπόθεση μεγαλώνει, ποικίλες εξηγήσεις έχουν αρχίσει να κυκλοφορούν. Μία από αυτές τις θεωρίες μιλάει για κυνηγούς, οι οποίοι πιάνουν τις φώκιες είτε για το δέρμα τους είτε για το πέος των αρσενικών, το οποίο είναι πολύ δημοφιλές σε κάποιες ασιατικές χώρες για αφροδισιακή χρήση.

Ο υπεύθυνος της Δράσης για την Προστασία των Θαλάσσιων Θηλαστικών, Άντι Κοέν, λέει ότι εξετάζουν την υπόθεση κάθε νεκρής φώκιας ξεχωριστά, αλλά στη συνέχεια τις αντιμετωπίζουν και ως σύνολο. "Χρησιμοποιούμε ιατροδικαστική μέθοδο. Έχουν οι φώκιες τα ίδια σημάδια από τα εργαλεία που χρησιμοποιήθηκαν, έχουν γδαρθεί με το ίδιο μαχαίρι;".

Έρευνες

Μέχρι στιγμής οι έρευνες δεν έχουν οδηγήσει κάπου. Πριν από σαράντα χρόνια, η πολιτεία προσέφερε ένα χρηματικό ποσό στους ψαράδες που σκότωναν φώκιες και έφερναν ως αποδεικτικό στοιχείο το ρύγχος τους. Αυτό το σύστημα "επικήρυξης" είχε προκύψει λόγω της αντίληψης ότι οι φώκιες αδειάζουν τον ωκεανό από τα ψάρια. Παρόλα αυτά, στην υπόθεση των ημερών μας δεν υπάρχουν ενδείξεις ότι οι ψαράδες ευθύνονται για τις ακρωτηριασμένες φώκιες.

Οι τοπικές αρχές το τελευταίο διάστημα αντικρύζουν πολύ συχνά νεκρά θαλάσσια θηλαστικά. Οι περισσότερες φώκιες, πάντως, έχουν πεθάνει λόγω φυσικών αιτίων. Μέχρι στιγμής, μόνο αυτές οι δέκα έχουν βρεθεί ακρωτηριασμένες. Μία άλλη είχε πυροβοληθεί, αλλά επιβίωσε.

Εφημερίδα "ΤΑ ΝΕΑ" - "THE INDEPENDENT"
του David Usborne
20 Μαρτίου 2004