 |
Γιγαντιαίοι αστεροειδείς (ορισμένοι σε μέγεθος μικρού πλανήτη) έπεφταν στην υπό διαμόρφωση Γη προκαλώντας συνεχείς μεταβολές τόσο στο μέγεθος όσο και στη χημική της σύσταση, δημιουργώντας τελικά το αποτέλεσμα που όλοι γνωρίζουμε. Σύμφωνα με τους επιστήμονες, μια τέτοια σφοδρή σύγκρουση τεράστιου αστεροειδούς με τη Γη είχε ως αποτέλεσμα τη δημιουργία των συνθηκών που επέτρψαν τη γέννηση της Σελήνης. |
Κάποια στιγμή γύρω από το άστρο που ονομάζουμε Ήλιο είχαν δπμιoυργnθεί δύο πλαvήτεs και βρισκόταν έναs τρiτos υπό διαμόρφωσn. Επρόκειτο στnv ουσία για ένα μεγάλο διαστnμικό βράχο ή καλύτερα για μια φωτεινή μπάλα λιωμέvns πέτραs που έλαμπε μέσα στο σκοτάδι, που ήταν πυκνό στn διαστnμική μαs γειτονιά. Επρόκειτο φυσικά για τn Γn, n οποία βρισκόταν στn διαδικασία τns μορφοποίnσήs τns. Πάνω από τον ωκεανό μάγματos δεν υπήρχε κανενόs είδουs ατμόσφαιρα αλλά απλώs ένα λεπτό στρώμα, προϊόν των εξατμίσεων από το λιώσιμο τns πέτραs. Ένα στρώμα που κατέκλυζε το κενό που περιέβαλλε τον υπό σχnματισμό πλαvήτn. Αν κάποιοs κοίταζε αυτόν τον βράχο, δύσκολα θα πίστευε ότι λίγο αργότερα θα μετατρεπόταν σε έναν πανέμορφο πρασινογάλαζο πλαvήτn, φιλόξενο για τnv ανάπτυξn zωήis, ένα είδos κοσμικού Κήπου τns Εδέμ... Eπιστήμovεs όλων των κλάδων (αστρονόμοι, γεωλόγοι, χnμικοί, βιολόγοι κ.ά.) προσπαθούν να συνθέσουν το παζλ ή καλύτερα να ταξιδέψουν πίσω στο χρόνο για να δnμιουργήσουν τnv εικόνα του πώs ήταν n νεαρή Γn και πώs μεταμορφώθnκε από ένα κοσμικό "ασxnμόπαπο" σε έναν "κύκνο" του Διαστήματοs. Η Γn, όπωs και όλοι οι πλανήτεs, δnμιουργήθnκε από σκόνn και πετρώματα που στριφογύριζαν γύρω από τον επίσns νεαρό Ήλιο. Εξακολουθούν να υπάρχουν πετρώματα από το αρχέγονο νεφέλωμα και να κυκλοφορούν στο nλιακό μαs σύστnμα και ορισμένα πέφτουν κατά καιρούs στον πλαvήτn μαs με τn μορφή μετεωριτών.
Ο Γιούρι Αμελίν του Βασιλικού Μουσείου του Oντάριo κατάφερε να θέσει σε λειτουργία το ρολόι του χρόνου στο εσωτερικό παλαιότερων δειγμάτων μετεωριτών. Ο Αμελίν κατάφερε να προσδιορίσει με εξαιρετική ακρίβεια την ηλικία τους μέσω της ραδιενεργούς αποσύνθεσης των ατόμων. Ειδικότερα το ρυθμό με τον οποίο διαφορετικά είδη ουρανίου αποσυντίθενται σε μόλυβδο. Ο Αμελίν καθόρισε το χρόνο δημιουργίας του ηλιακού μας συστήματος (συμπεριλαμβανoμένης της Γης) πριν από 4,567 δισεκατομμύρια χρόνια (με μέγιστη απόκλιση μόλις 900.000 χρόνια). Πρόκειται για ένα πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα για να μπορέσουν ακόμη και οι επιστήμονες να οριοθετήσουν την εξέλιξη. Γι' αυτό και προσπάθησαν να απλοποιήσουν τα πράγματα δημιουργώντας μια κλίμακα 24ώρου. Σύμφωνα με αυτό το χρονοδιάγραμμα, η Γη γεννήθηκε τα μεσάνυχτα χθες βράδυ και τώρα βρισκόμαστε 24 ώρες αργότερα και πάλι τα μεσάνυχια.
Τι μεσολάβησε λοιπόν αυτές τις 24 ώρες; Η Γη άρχισε να μορφοποιείται ταχύτατα από τα πετρώματα και τη σκόνη και η μορφοποίηση είχε ολοκληρωθεί μέσα σε λίγα λεπτά. Δέκα λεπτά μετά τα μεσάvυχτα τα πετρώματα στο κέντρο της Γης έλιωσαν υπό την πίεση των πετρωμάτων που είχαν υπερθερμανθεί αλλά και από τη θερμότητα των ραδιενεργών ατόμων. Το ακατέργαστo υλικό της νεαρής Γης περιείχε μεγάλες ποσότητες σιδήρου, του πιο κοινού μετάλλου στο Σύμπαν. Σα να συνέβη μια γιγαντιαία έκρηξη ενός κλιβάνου, ο υγρός σίδηρος διαχωρίστηκε από τη λιωμένη πέτρα και όντας πυκνότερος διαχύθηκε στην καρδιά του πλανήτη. Ο πυρήνας του υγρού σιδήρου επιβιώνει ως σήμερα και έχει παίξει καθοριστικό ρόλο στη διατήρηση της ισορροπίας του πλανήτη. Οι ηλεκτρικές κενώσεις στον λιωμένο πυρήνα δημιουργούν το μαγνητικό πεδίο που αποτελεί την ασπίδα μας από τη βλαβερή ακτινοβολία που βρίσκεται στο διαστημικό μας περιβάλλον.
Από την πρώτη στιγμή της γέννησής της η Γη βομβαρδίζεται από μικρότερα ή μεγαλύτερα διαστημικά αντικείμενα. Επανερχόμαστε στο χρονοδιάγραμμα του 24ώρου. Στις 00:18 π.μ. ένας τεράστιος διαστημικός βράχος (στο μέγεθος του πλανήτη Άρη) έπεσε πάνω στη Γη, με αποτέλεσμα ο πλανήτης να χωριστεί στα δύο. Λιωμένη πέτρα εκτοξεύτηκε στο Διάστημα αποτελώντας την πρώτη ύλη που αργότερα συνέθεσε τη Σελήνη. Η σφοδρή σύγκρουση διέλυσε την αρχική ατμόσφαιρα που είχε δημιουργηθεί στη Γη, έβρασε και εξάτμισε όλες τις ποσότητες νερού του πλανήτη συμπαρασύροντας στην εξαφάνιση και όλα τα οργανικά μόρια που θα μπορούσαν να αποτελέσουν την πρώτη ύλη για την ανάπτυξη της ζωής. Το μόνο που έμεινε στην επιφάνεια της Γης ήταν μια βαθιά θάλασσα λιωμένης πέτρας. Από αυτό το περιβάλλον που δεν υποσχόταν απολύτως τίποτε πώς μεταμορφώθηκε τελικά ο πλανήτης σε αυτό που γνωρίζουμε σήμερα; Σύμφωνα με τους επιστήμονες, η απάντηση είναι ότι οφείλεται σε "μάννα εξ ουρανού". Τα διαστημικά αντικείμενα συνέχισαν να βομβαρδίζουν τον πλανήτη, τα νέα αυτά αντικείμενα όμως ήταν ποικίλα. Άλλα ήταν σκέτα πετρώματα, άλλα αποτελούνταν από πάγο και άλλα μετέφεραν πολλά οργανικά μόρια.
Η
σύνθεση αυτή οδήγησε σε ταχεία αναδιοργάνωση του πλανήτη. Μισή ώρα μετά
την πτώση του τεράστιου αστεροειδούς (00:48 π.μ.) ο πλανήτης είχε πλέον
παγώσει αρκετά ώστε να δημιουργηθεί στέρεο έδαφος ενώ ξεκινούσε με ταχύτητα
η δημιουργία μιας ατμόσφαιρας ικανής να φιλοξενήσει ζωή. Η ζωή έκανε για
πρώτη φορά την εμφάνισή της στις 3:45 π.μ. Οι γεωλόγοι πιστεύουν ότι εκείνη
την ώρα (εποχή) η Σελήνη βομβαρδιζόταν ανηλεώς από πτώση αστεροειδών και
κομητών. Έτσι θεωρείτο βέβαιον ότι και στη Γη θα έπεφταν συνεχώς κομήτες
και αστεροειδείς και φυσικά τα υπολείμματα των συγκρούσεων στη Σελήνη.
Η επιφάνεια της Γης λοιπόν ήταν ένα αφιλόξενο και επικίνδυνο μέρος για
την ανάπτυξη και την επιβίωση ζωντανών οργανισμών. Έτσι θεωρείται βέβαιον
ότι η ζωή αναπτύχθηκε αρχικά στα βάθη των ωκεανών, είτε σε ρωγμές στον
πάτο είτε σε σημεία γύρω από υποθαλάσσια ηφαίστεια όπου οι θερμοκρασίες
και το όλο περιβάλλον ευνοούν την ανάπτυξη και την επιβίωση της ζωής.
Σύμφωνα με τους επιστήμονες, οι πολύπλοκες μορφές ζωής άργησαν πολύ να
κάνουν την εμφάνισή τους στον πλανήτη και δημιουργήθηκαν προς το τέλος
της "ημέρας". Πρώτα εμφανίστηκαν τα ψάρια στις 21:22, οι δεινόσαυροι
στις 22:50 ενώ ο άνθρωπος 30 μόλις δευτερόλεπτα προτού το ρολόι δείξει
και πάλι 00:00.
Εφημερίδα "ΤΟ ΒΗΜΑ" -"THE
INDEPENDENT",
του Nigel Henbest
9 Μαΐου 2004
