Δημοτικό Σχολείο Νίκαιας Ν. Λάρισας
Τίτλος
Προγράμματος:
"Το Νερό στη Ζωή του Ανθρώπου"
ΝΕΡΟ...
Κάπου το είδαμε γραμμένο, μας άρεσε, το κάναμε σύνθημα και ξεκινήσαμε. Είπαμε θέλουμε να μάθουμε... να τα μάθουμε όλα... Πήγαμε στο σπίτι, ψάξαμε σε βιβλία, ρωτήσαμε τους γονείς μας, ζητήσαμε να μας βoηθήσoυν, ψάξαμε στον υπολογιστή, διαβάσαμε άρθρα σε εφημερίδες, βρήκαμε φωτογραφίες, τα συγκεντρώσαμε στο σχολείο κι ύστερα με τη βoήθεια των δασκάλων μας μαζέψαμε τη γνώση "σταλαγματιά - σταλαγματιά"... Και τώρα που τελειώσαμε σας δίνουμε το λόγο μας, ότι θα σας τα μαρτυρήσουμε όλα! Κι εσείς που θα τα διαβάσετε και θα τ' ακούσετε μην τυχόν και πιείτε το αμίλητο νερό! Πέστε τα σ' όσους μπορείτε κι ελάτε μαζί μας να σώσουμε αυτό το αγαθό και να μην πούμε "το νερό νεράκι"... Ξεκινήσαμε να το βρoύμε, να το γνωρίσουμε, να μας πει ιστορίες. Πολλές φορές τα κάναμε μούσκεμα. Σταματούσαμε, παίρναμε δύναμη και συνεχίζαμε. Κάποτε καταφέραμε να βάλoυμε το νερό στ' αυλάκι και μετά όλα πήραν το δρόμο τους. Όλα τώρα ήταν εύκολα.
Κι άλλες φορές δεν το βλέπαμε, αλλά το ανακαλύψαμε κι ας ήταν καλά κρυμμένο. Μέσα στο σώμα μας. Στο μήλο που φάγαμε, στο πορτοκάλι που στύψαμε, στα λαχανι κά και στο κρέας που μαγείρεψε η μαμά. Κι αποφασίσαμε να συνεχίσουμε το ταξίδι, ένα ταξίδι φανταστικό. Κι ακούγαμε το νερό να μας μιλάει... "Είμαι πολύ συνέχισε... Σκεπάζω το μεγαλύτερο μέρος της γης. Καλύπτω τα 3/4 του πλανήτη και μόνο το 1/4 είναι στεριά. Μπα! ψέματα μας λέει, σκεφτήκαμε. Πήραμε μια υδρόγειο σφαίρα και το διαπιστώσαμε. Έχουν δίκιο, είπαμε, που κάποιοι είπαν τη γη γαλάζιο πλανήτη. Αλλά και πάνω στη στεριά είδαμε πολύ νερό, ποτάμια, λίμνες, πάγους. Το αλμυρό νερό, της θάλασσας, είναι περισσότερο από το γλυκό. Κι ύστερα τρυπώσαμε από μια μικρή τρύπα και μπήκαμε βαθιά μέσα στη γη κι είδαμε ποτάμια και λίμνες. "Τούτα, μας εξήγησαν, τα λέμε υπόγεια νερά. Είναι αν ακούσατε αυτό που λένε οι μεγάλοι υδροφόρο ορίζοντα. Τα άλλα που βλέπατε πάνω στη γη είναι τα επιφανειακά νερά". Αυτό ήταν νομίζαμε ότι τα μάθαμε όλα. Δεν ήταν όμως έτσι... "Μας είπαν ότι το πόσιμο νερό λιγοστεύει..."
...Και δε φτάνει που λιγοστεύει από υπερκατανάλωση, οι άνθρωποι το ρυπαίνουν
κιόλας. Δε φτάνει που είναι λιγοστό είναι και ρυπασμένο. - Για ρωτήστε, γιατί φέρνουν το νερό που πίνετε από τη Λάρισα και το πληρώνετε τόσο ακριβό; Τι έγιναν οι γεωτρήσεις του χωριου; Είναι όλες γεμάτες χημικά. Τα νερά είναι ακατάλληλα από τα πολλά λιπάσματα και τα φυτοφάρμακα που χρησιμοποιούν οι γονείς σας. Δεν το είδατε στο πείραμα που κάνατε στην τάξη σας, ότι μέσα μας διαλύονται πολλά ξένα σώματα; Μας δηλητηριάζουν λοιπόν, κι εμείς με τη σειρά μας δηλητηριάζουμε αυτούς που το πίνουν. Το πρόβλημα είναι μεγάλο. Πολλά παιδιά πεθαίνουν επειδή δεν έχουν καθαρό νερό. Πολλοί άνθρωποι υποφέρουν από έλλειψη νερού. Και σεις εδώ τα επόμενα χρόνια, εάν συνεχίσετε έτσι θα κινδυνέψετε. Μας έλουσε κρύος ιδρώτας. Μας έπιασε πανικός μ΄ αυτά που ακούγαμε. Νιώθαμε να πνιγόμαστε σε μια κουταλιά νερό. Θα έρθει λέτε καιρός που θα πούμε το νερό νεράκι; Είναι τόσο πολύτιμο αγαθό και δεν το είχαμε καταλάβει; Δεν μπορεί κάτι πρέπει να γίνει. Έτσι θα το δεχτούμε και θα σκύψουμε στη μοίρα μας; - Όχι είπαμε. Εμάς μας νοιάζει... θα ξεκινήσουμε και κάτι θα κάνουμε, γιατί νερό έχουμε μυαλό φαίνεται ότι δεν έχουμε. Τη βpύση δε μπορούμε να την αλλάξουμε, μπορούμε όμως να αλλάξουμε το μυαλό των ανθρώπων. Πρέπει όλοι να καταλάβoυν. Καθίσαμε και καταστρώσαμε ένα σχέδιο κι ύστερα ξεκινήσαμε πρώτα απ' το σχολείο. Ό,τι εντοπίζαμε, μια διαρροή, ένα στάξιμο στις βρύσες, τρεχούμενο νερό στον ξερό Νεμπεγλεριώτη- το αναφέραμε στους δασκάλους. Ύστερα κάναμε έναν κατάλογο πως μπορούμε να κάνουμε καλύτερη διαχείριση και το συζητήσαμε με τ' αδέρφια μας και τους γονείς μας.
Εμείς αγαπήσαμε το νερό και προσπαθήσαμε να το αγαπήσουν και οι άλλοι. Το κάναμε αυτό με πολλούς τρόπους, με ζωγραφιές, με ιστορίες, με εικόνες, με συνθήματα, με κείμενα που βρήκαμε σε βιβλία, με ποιήματα, με παροιμίες, με τραγούδια, με έθιμα.
ΤΑ
ΣΥΝΘΗΜΑΤΑ ΜΑ Σ
|