Συνώνυμα: Epipactis baumanniorum Ströhle, Epipactis exilis P. Delforge, Epipactis gracilis B. Baumann & H. Baumann

Προέλευση της ονομασίας: Το όνομα του γένους καθιερώθηκε το 1757 από τον γερμανό ανατομολόγο και βοτανολόγο Johann Gottfried Zinn και προέρχεται από τον ελληνικό όρο «Επιπακτίς», με τον οποίο ο Θεόφραστος αναφέρεται σε ένα φυτό (άγνωστο σήμερα) που χρησιμοποιούνταν στην αρχαιότητα για την πήξη του γάλακτος.

Περιγραφή: Ο βλαστός της είναι λεπτός, με ύψος από 15 έως 60εκ. Μικρός αριθμός φύλλων (3-4) αναπτύσσεται με σπειροειδή διάταξη στο μεσαίο τμήμα του βλαστού. Το κατώτερο φύλλο απέχει τουλάχιστον 10εκ. από την επιφάνεια του εδάφους. Τα άνθη της, με μορφή καμπανούλας και διάμετρο 15mm., είναι συνήθως μισάνοιχτα και σχηματίζουν ταξιανθίες. Το χρώμα τους είναι πράσινο, ενώ σε τμήματα του επιχειλίου εμφανίζουν κόκκινες αποχρώσεις.

Γεωγραφική εξάπλωση & βιότοπος: Είδος με εξάπλωση κυρίως στη βαλκανική και την ιταλική χερσόνησο. Στην περιοχή της Καστοριάς παρατηρήθηκε σε δάση οξιάς σε ασβεστολιθικά εδάφη.

Περίοδος ανθοφορίας στην περιοχή της Καστοριάς: Ιούλιος – Αύγουστος.