Serapias vomeracea (N. L. Burman) Briquet 1910 – Σεραπιάς η υνική

Συνώνυμα: Serapias cordigera subsp. vomeracea, Serapias longipetala

Προέλευση της ονομασίας: Το όνομα του γένους προέρχεται από το αρχαίο ελληνικό όνομα του φυτού «Σεραπιάς», που δόθηκε από τον Διοσκουρίδη για να τιμήσει τον ελληνο-αιγυπτιακό θεό Σέραπι (ή Σάραπι). Το β΄ συνθετικό της ονομασίας του είδους προέρχεται από την λατινική λέξη “vomer, eris” (υνί) και αποδίδει τη μορφή του επιχειλίου του άνθους.

Περιγραφή: Ορχιδέα μέτριου μεγέθους (ύψος βλαστού έως και 60εκ.). Τα φύλλα της, πράσινα, στενά και λογχοειδή, βρίσκονται σε όρθια διάταξη. Ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της αποτελούν: α) τα μακριά, σε όρθια θέση ερυθρωπά βράκτια φύλλα, που ξεπερνούν κατά πολύ το μήκος του περιανθίου, β) το λογχοειδές, στο χρώμα της σκουριάς, τριχωτό επιχείλιο.

Γεωγραφική εξάπλωση & βιότοπος: Είδος αρκετά διαδεδομένο στην Ευρώπη, ειδικά στο νότιο τμήμα της, καθώς και σε μεσογειακές χώρες της Ασίας και της Αφρικής. Απαντά, επίσης, σε πολλές περιοχές της Ελλάδας, ιδιαίτερα στα νότια ηπειρωτικά. Στην Καστοριά εντοπίστηκε στα όρια του αστικού ιστού της πόλης. Η Serapias vomeracea προτιμά φωτεινά ενδιαιτήματα όπως λιβάδια, θαμνώνες και ξέφωτα δασών.

Περίοδος ανθοφορίας στην περιοχή της Καστοριάς: Τέλη Απριλίου με διάρκεια όλο τον Μάιο.