Οι επιστήμονες υποστηρίζουν ότι ένας αστεροειδής που έπεσε στη Γη αφάνισε όχι μόνο τους δεινοσαύρους αλλά τα 2/3 της χλωρίδας και της πανίδας του πλανήτη. Είναι μια ήσυχη μέρα στη χερσόνησο της Ινδίας όπου μέσα στα πυκνά δάση της μεσοζωικής περιόδου οι φυτοφάγοι δεινόσαυροι ροκανίζουν φυτά και δέντρα παραμένοντας πάντοτε σε επαγρύπνηση για ενδεχόμενη επίθεση σαρκοβόρων εχθρών. Ξαφνικά όλοι οι δεινόσαυροι σηκώνουν το βλέμμα τους προς τον ουρανό ο οποίος αρχίζει να λάμπει. Τα φύλλα των δέντρων και των φυτών απότομα γέρνουν και μαραίνονται. Καθώς η θερμοκρασία αυξάνεται με γεωμετρική πρόοδο, οι δεινόσαυροι σταδιακά χάνουν τις αισθήσεις τους ώσπου πέφτουν λιπόθυμοι. Αμέσως μετά τα δάση τυλίγονται στις φλόγες. Μέσα σε λίγες ώρες η Ινδία είναι μια απέραντη καμένη γη... Αυτή είναι η εικόνα που περιγράφει ο Ντέιβιντ Κρινγκ για τα αποτελέσματα της πτώσης ενός τεράστιου αστεροειδούς πριν από πολλά εκατομμύρια χρόνια και η άποψή του πρέπει να εκληφθεί πολύ σοβαρά. Ο Κρινγκ, που έχει την έδρα του στο Lunar and Planetary Lab του Πανεπιστημίου της Αριζόνα, δημοσίευσε την πιο λεπτομερειακή αναφορά για τα συμβάντα πριν από 65 εκατομμύρια χρόνια, όταν ένας αστεροειδής με μέγεθος ανάλογο με αυτό του Μανχάταν έπεσε στη Γη. Οι συνθήκες της σύγκρουσης μελετήθηκαν με προσομοίωση σε ηλεκτρονικό υπολογιστή. Η ανάλυση συνεχίζεται και εκτός των άλλων δίνει πολύτιμα στοιχεία για το τι πρέπει να κάνουμε και πού να πάμε να κρυφτούμε σε περίπτωση που στο μέλλον μάς "επισκεφθεί" και πάλι ένας αστεροειδής. Η σύγκρουση που μελέτησε ο Κρινγκ μαζί με το βοηθό του θεωρείται η μεγαλύτερη καταστροφή στον πλανήτη τα τελευταία 250 εκατομμύρια χρόνια. Ο "Αρμαγεδδών" ξεκίνησε με τη σύγκρουση ενός μικρότερου αστεροειδούς ο οποίος χτύπησε τις ανατολικές ακτές της Νότιας Αμερικής. Πριν από δέκα χρόνια εντοπίστηκε από δορυφόρους στο υπέδαφος της χερσονήσου Γιουκατάν στο Μεξικό ένας κρατήρας με διάμετρο τουλάχιστον 180 χιλιόμετρα. Πριν από λίγες εβδομάδες νέες έρευνες με πιο εξελιγμένα συστήματα έδειξαν ότι πρόκειται για έναν κρατήρα ο οποίος δημιουργήθηκε από αστεροειδή που χτύπησε τη Γη την εποχή της εξαφάνισης των δεινοσαύρων. Σύμφωνα με το σενάριο της καταστροφής, μια τεράστια ποσότητα κονιορτοποιημένης πέτρας εξερράγη στην ατμόσφαιρα προτού πέσει σε όλο το μήκος και πλάτος του πλανήτη. Καθώς η σκόνη και οι πέτρες επανήλθαν στην ατμόσφαιρα, η αύξηση της θερμοκρασίας που προκλήθηκε από την τριβή δημιούργησε την τρομακτική καταστροφή. Η θερμοκρασία, που ανέβηκε κατά εκατοντάδες βαθμούς Κελσίου, πυρπόλησε ολόκληρες ηπείρους, οδηγώντας στον αφανισμό των 2/3 των φυτών και ζώων του πλανήτη. Από το παζλ του παραπάνω σεναρίου λείπει όμως ένα πολύ σημαντικό κομμάτι, αυτό της επιβίωσης ορισμένων ειδών... Εφημερίδα "ΤΟ ΒΗΜΑ" - New Scientist Απόσπασμα από το άρθρο του Ivan Semeniuk "Πώς θα σωθούμε από τη μεγάλη σύγκρουση" 31 Μαΐου 2003