"Ανέστησαν" μέθοδο καλλιέργειας
1.000 ετών και έσωσαν τα χωράφια τους
Γνωστή ως "Γουάρου γουάρου" στην τοπική διάλεκτο, αυτή η μέθοδος καλλιέργειας κάποτε έτρεφε μια ολόκληρη αυτοκρατορία. Σταμάτησε όμως να χρησιμοποιείται πριν από 1.000 χρόνια. Σήμερα, δεκάδες κοινότητες Ινδιάνων στις πεδιάδες γύρω από τη λίμνη Τιτικάκα στο Περού την εφαρμόζουν ξανά σε μια προσπάθεια να προφυλάξουν τα σπαρτά τους από την ξηρασία, τις πλημμύρες, αλλά και τις επιβλαβείς συνέπειες του πάγου.

Οι διαστάσεις των "Γουάρου γουάρου" ποικίλουν. Στο υπερυψωμένο στρώμα τους, περίπου ενός μέτρου, αυτές οι λωρίδες καλλιεργήσιμης γης έχουν πλάτος 4-10 μέτρα και μήκος 10-100. Διαχωρίζονται μεταξύ τους από κανάλια, αναλόγου μεγέθους. Οι πατάτες για παράδειγμα, καλλιεργούνται στο υπερυψωμένο στρώμα, ενώ οι φτέρες, κάτω από την επιφάνεια του νερού στα κανάλια, δημιουργούν το κατάλληλο περιβάλλον ώστε να αναπτυχθούν πράσινα φύκια - πλούσια σε άζωτο. To οικοσύστημα που παράγεται εκεί αποτελεί παράλληλα και φυσικό λίπασμα για τις καλλιέργειες. Τα κανάλια χρησιμεύουν ως αρδευτικοί τάφροι και το νερό δημιουργεί ένα ελαφρώς θερμότερο μικροκλίμα που προστατεύει τις σοδειές από τον... δολοφονικό πάγο τις κρύες νύχτες. Παράλληλα απορροφώντας το ισχυρό ηλιακό φως του Ισημερινού κατά τη διάρκεια της ημέρας, το νερό διατηρεί αρκετή ηλιακή ακτινοβολία ώστε να παραμένει θερμότερο και τη νύχτα.

'Οπως επιβεβαίωσαν Αμερικανοί ανθρωπολόγοι, οι οποίοι πριν από 20 χρόνια με τη βοήθεια των Ινδιάνων ξέθαψαν από το παρελθόν τη συγκεκριμένη μέθοδο, χάρη στο νερό από τις τάφρους σώθηκαν οι καλλιέργειες από την ξηρασία το 1983. Αντίθετα στις εκτάσεις που χρησιμοποιήθηκαν συμβατικές μέθοδοι καλλιέργειας , καταστράφηκαν τα πάντα.

Εφημερίδα "ΤΑ ΝΕΑ"
16 Αυγούστου 2003 -
Προσαρμογή από το ΚΠΕ Καστοριάς